แกรี่ โอลด์แมน: กวีเงาบนเวทีอันหลากหลาย

ในฮอลลีวูด นักแสดงมักถูกตราหน้าว่าเป็นคนแข็งแกร่ง ราชาแห่งวงการตลก ขวัญใจวงการภาพยนตร์ศิลปะ... แต่มีคนๆ ​​หนึ่งที่แทบจะปฏิเสธทุกคำนิยาม เขาสามารถสลับบทบาทไปมาได้ราวกับกิ้งก่าที่เดินอย่างอิสระระหว่างแสงและเงา

เขาคือแกรี่ โอลด์แมน ชายผู้เป็นที่รู้จักในนาม "นักแสดงของนักแสดง"

การเดินทางบนเวทีอันหวาดระแวง

แกรี่ โอลด์แมน เกิดที่ลอนดอนในปี 1958 ในครอบครัวที่เรียบง่ายและค่อนข้างหดหู่ ในช่วงแรกเขาถูกปฏิเสธจากราชบัณฑิตยสถานศิลปะการละคร เนื่องจากรูปลักษณ์ภายนอกของเขา "ขาดเสน่ห์บนจอ" แต่ความดื้อรั้นของโอลด์แมนที่เกือบจะถึงขั้นบ้าคลั่ง ได้นำพาเขาเข้าสู่โรงเรียนการละคร และด้วยผลงานละครเวที เขาได้ฝึกฝนทักษะการแสดงอย่างเข้มข้น เขาไม่ได้แค่ "แสดงบทบาท" แต่เขา "กลายเป็นบทบาท" อย่างสมบูรณ์ แม้ต้องแลกมาด้วยชีวิตของเขาเอง

นักวิจารณ์สังเกตเห็นเขาครั้งแรกในผลงานละครเวทีเรื่อง "The Pope's Wedding" ในเวลานั้น โอลด์แมนได้เผยลักษณะเด่นที่สุดของเขาออกมาแล้วในอนาคต ไม่มีบทบาทใดที่สามารถจำกัดเขาได้ แต่เขากลับยอมรับบทบาทนั้น

“กิ้งก่า” แห่งฮอลลีวูด

หลังจากเข้าสู่วงการภาพยนตร์ โอลด์แมนก็กลายเป็นดาวเด่นอย่างรวดเร็วจากภาพยนตร์เรื่อง "Sid & Nancy" (1986) บทบาทของเขาในบทนักร้องพังก์ ซิด วิเชียส เต็มไปด้วยความบ้าคลั่งและโศกนาฏกรรม จนแทบทำให้ผู้คนลืมไปว่านี่คือการแสดงมากกว่าสารคดี ในภาพยนตร์เรื่อง "Dracula" (1992) ต่อมา เขาใช้วิธีการที่สง่างามและน่าขันในการเปลี่ยนแดร็กคูลาให้กลายเป็นบทกวีรักแบบกอธิค

ในศตวรรษที่ 21 เขาแปลงร่างเป็นนายอำเภอกอร์ดอนที่ทุกคนคุ้นเคย ในไตรภาค "แบทแมน" ของโนแลน เขาไม่มีผ้าคลุมและไม่มีพลังพิเศษ แต่ด้วยสายตาและความมุ่งมั่น เขากลายเป็นแสงสว่างที่ "เป็นมนุษย์" ที่สุดในจักรวาลแบทแมน

แต่สิ่งที่ทำให้โลกตะลึงจริงๆ ก็คือการแสดงเป็นเชอร์ชิลล์ใน Darkest Hour (2017)

ภายใต้การแต่งหน้าจัดจ้าน เขากลับหายไปอย่างสิ้นเชิง เหลือเพียงนายกรัฐมนตรีคาบซิการ์ไว้ ฝีเท้าหนักหน่วงแต่ถ้อยคำร้อนแรง การที่เขาได้รับรางวัลออสการ์สาขานักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจากภาพยนตร์เรื่องนี้จึงแทบจะเป็นเรื่องธรรมดา

Symphony of Faces: Zestbuy แนะนำให้ชมภาพยนตร์ 4 เรื่อง

ซิดและแนนซี่ (1986): ความบ้าคลั่ง การเนรเทศ และความสิ้นหวังแบบร็อคแอนด์โรล

Dracula ของ Bram Stoker (1992): เพลงรักแนวโกธิกที่ผสมผสานความสง่างามและความน่ากลัว

ไตรภาคอัศวินรัตติกาล (2005–2012): ผู้บัญชาการกอร์ดอน ผู้รักษาความยุติธรรมในชีวิตธรรมดาของเขา

Darkest Hour (2017): เชอร์ชิลล์คำรามในเงามืดของประวัติศาสตร์

บทบาททั้งสี่นี้แม้จะดูเหมือนไม่เกี่ยวข้องกันแต่ก็พิสูจน์สิ่งหนึ่ง: โอลด์แมนไม่มี "หน้าตาที่แน่นอน" เขาเป็นภาชนะสำหรับตัวละครนับไม่ถ้วนและเป็นจิตวิญญาณที่อยู่เบื้องหลังตัวละครเหล่านั้น

เคสป้องกันสำหรับ iPad

฿132-฿155

ซื้อสินค้า

คุณสมบัติทางศิลปะ: นักแสดงในหมู่นักแสดง

ศิลปะการแสดงของโอลด์แมนมีคำสำคัญหลักอยู่สามคำ ได้แก่ การบิดเบือนอย่างสุดขั้ว การมุ่งมั่นอย่างเต็มที่ และความไม่สามารถคาดเดาได้

เขาไม่เคยสนใจที่จะหายตัวไป ไม่ว่าจะเป็นการแต่งหน้า สำเนียง หรือภาษากาย เขาสามารถละทิ้ง "ตัวตน" ของตัวเองได้อย่างสิ้นเชิง และปล่อยให้ผู้ชมเห็นเพียงตัวละครเท่านั้น การ "เปลี่ยนแปลง" นี้ไม่ใช่ทักษะ แต่เป็นการดื่มด่ำอย่างเต็มอิ่ม

โอลด์แมนเคยกล่าวไว้ว่า "ผมไม่ใช่ดารา ผมเป็นแค่ช่างฝีมือ" อย่างไรก็ตาม จิตวิญญาณแห่งช่างฝีมือคือสิ่งที่ทำให้เขาสามารถก้าวข้ามรัศมีแห่งดาราไปได้

ยิ่งไปกว่านั้น โอลด์แมนไม่เคยเล่นตามกฎเกณฑ์ เขาสามารถทุ่มสุดตัวในภาพยนตร์อาร์ตเฮาส์ หรือขโมยความสนใจของผู้ชมในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ได้อย่างง่ายดาย อาชีพนักแสดงของเขาเปรียบเสมือนซิมโฟนีที่ไร้ขอบเขต ไม่มีการซ้ำเพลงเดิมๆ

ต่างจากบุคลิกที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาบนจอ โอลด์แมนกลับเป็นคนเรียบง่าย สงวนตัว และแม้กระทั่งขี้อายเล็กน้อยในชีวิตจริง เขาเคยพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเขาไม่ชอบถูกเรียกว่า "ดารา" และชอบให้คนอื่นมองว่าเขาเป็น "คนธรรมดาๆ ที่ทำในสิ่งที่เขารัก" มากกว่า

Kingone Y-shaped Case For ipad air6/7

฿189-฿699

ซื้อสินค้า

คุณสมบัติของเขานั้นเหมือนกับตัวละครที่เขาแสดงออกมา บางครั้งเขาก็เป็นซิดผู้บ้าคลั่ง บางครั้งเขาก็เป็นกอร์ดอนผู้เด็ดเดี่ยว บางครั้งเขาก็เป็นเชอร์ชิลล์ผู้ซับซ้อน แต่ท้ายที่สุดแล้ว ทุกอย่างก็ลงเอยที่แก่นแท้เดียว นั่นคือความซื่อสัตย์ เขาซื่อสัตย์ต่อการแสดง ซื่อสัตย์ต่อตัวละคร และซื่อสัตย์ต่อผู้ชม

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผู้คนถึงเรียกเขาว่า "นักแสดงของนักแสดง" โอลด์แมนไม่ใช่กระจก แต่เป็นโรงละคร และเขาทำให้เราเชื่อว่าคนคนหนึ่งสามารถมีชีวิตได้เป็นพันชีวิตจริงๆ

360° เคสไอแพด for 10.2 gen7 gen8 gen9 เคสไอแพด 10.9/11 iPad air6 pro11

฿177-฿180

ซื้อสินค้า

บทสรุป

เส้นทางศิลปะของแกรี่ โอลด์แมน ไม่ได้มุ่งไปที่ชัยชนะแห่งชื่อเสียงและโชคลาภ หากแต่มุ่งไปที่ความเป็นไปได้ของการแสดง เฉกเช่นกวี เขาเขียนโลกด้วยภาษาของตัวละคร และเฉกเช่นนักรบ เขาทุ่มเทสุดตัวในทุกบทบาท

หากว่ามาร์ลอน แบรนโดเป็นตัวแทนของการกบฏของการแสดง และแดเนียล เดย์-ลูอิสเป็นตัวแทนของความบริสุทธิ์อย่างที่สุดแห่งการแสดง แกรี่ โอลด์แมนก็เป็นตัวแทนของ "ความไม่มีที่สิ้นสุด" ของการแสดงเช่นกัน

เขาคือแกรี่ โอลด์แมน กวีลึกลับบนจอภาพยนตร์และเป็นกิ้งก่าอมตะบนเวที

เคสไอแพดสวยๆ ปากกาซ้าย กันกระแทก

฿126-฿142

ซื้อสินค้า