รายชื่อฉากจบที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ภาพยนตร์!
ตอนจบของหนังที่ดี จะยังคงอยู่ในใจคุณแม้เมื่อไฟในโรงฉายสว่างขึ้นแล้ว
แม้คุณจะลุกจากเก้าอี้ ขณะที่พนักงานกำลังเก็บกวาดป๊อปคอร์นที่ติดใต้รองเท้าคุณ — ความรู้สึกบางอย่างจากตอนจบนั้นก็ยังตามคุณออกมาด้วย
นอกจากฉากเปิดที่มักจะทำหน้าที่ดึงผู้ชมให้อยู่กับเรื่องได้ตั้งแต่แรกเริ่มแล้ว ตอนจบก็มีพลังไม่แพ้กัน
มันคือสิ่งที่ทำให้คุณครุ่นคิดถึงสิ่งที่เพิ่งรับชมไปอีกนาน และกลายเป็นภาพจำที่ยากจะลืม
อิทธิพลของฉากจบที่ยอดเยี่ยมสามารถอยู่ได้นานนับปี เช่น ภาพของลูกข่างใน Inception ที่ยังคงถูกถกเถียงกันไม่รู้จบบน Reddit หรือฉากหักมุมอันแสนเจ็บปวดใน Seven ที่คำพูดของแบรด พิตต์ — "What's in the box!?" — ได้กลายเป็นวลีในตำนานที่แพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต
และนี่คือบรรดาตอนจบในภาพยนตร์ที่ไม่เพียงแค่จบเรื่อง แต่ยังเปิดพื้นที่ให้ความรู้สึก ความคิด และบทสนทนายังคงดำเนินต่อไปอีกนานหลังหนังจบ
อเวนเจอร์ส: อินฟินิตี้ วอร์ (2018)
Avengers: Infinity War – ปรากฏการณ์ที่เขย่าวงการหนังซูเปอร์ฮีโร่
พูดถึงหนังซูเปอร์ฮีโร่ บางคนอาจจะบ่นว่ามันเยอะเกินไป หรือว่าเนื้อเรื่องซ้ำซากไปหมด แล้วหนังต้นฉบับที่สร้างสรรค์จริงๆ หายไปไหน? แต่ไม่ว่าใครจะคิดยังไง การเปิดตัวของ Avengers: Infinity War ในปี 2018 ก็ถือเป็นหนึ่งในปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมที่ไม่ธรรมดา
เมื่อย้อนกลับไปดู หนังเรื่องนี้ได้สร้างจุดพลิกผันที่ไม่มีใครคาดคิด ใครจะไปเชื่อว่าฮีโร่ของ Marvel กว่าครึ่งจะหายวับไปกับตา? ความกล้าหาญในการทิ้งท้ายเรื่องราวให้ค้างคา ทำให้แฟน ๆ ทั่วโลกรอลุ้นกันข้ามปี ก่อนจะได้เห็นบทสรุปใน Avengers: Endgame แม้เราจะรู้ว่าเหล่าฮีโร่จะกลับมาในภาคต่อ แต่การได้เห็นกับตาในโรงภาพยนตร์คือประสบการณ์ที่ต้องลองด้วยตัวเอง
even (1995)
even (1995) – ตอนจบในตำนานที่ทำให้คนดูช็อกไปทั้งโรง
ภาพยนตร์จาก New Line Cinema เรื่อง Seven กำกับโดย เดวิด ฟินเชอร์ เจ้าพ่อหนังจบหักมุม และบอกเลยว่าเรื่องนี้...พีคสุดในบรรดาทุกเรื่องที่เขาเคยทำมาแล้ว! แถมเป็นหนึ่งในหนังที่คุ้มค่าที่สุดถ้าคุณยังไม่เคยดู
เรื่องราวติดตามสองนักสืบ เดวิด มิลส์ (แบรด พิตต์) และวิลเลียม ซัมเมอร์เซ็ต (มอร์แกน ฟรีแมน) ที่ร่วมกันตามล่าฆาตกรโรคจิต จอห์น โด (เควิน สเปซีย์) จนกระทั่งเขายอมมอบตัวและพาทั้งคู่ไปยังที่โล่งกลางชานเมือง...เพื่อไคลแม็กซ์ที่กลายเป็นหนึ่งในซีนระดับตำนาน
แฟนหนังทุกคนคงรู้กันดีว่า "กล่องใบนั้น" มีอะไรอยู่ข้างใน และน่าจะจำเสียงกรีดร้องของแบรด พิตต์ได้ขึ้นใจ“What’s in the box!?”ตอนที่เขารู้ว่าภรรยาของตัวเองโดนฆ่า และหัวของเธออยู่ในกล่องนั้นจริง ๆ
ใครยังไม่เคยดู บอกเลยว่ารีบไปหาดูด่วน ๆ เพราะ Seven คือหนังทริลเลอร์ที่ทั้งโหด ดิบ หลอน และจบแบบทิ้งความรู้สึกไว้ในใจไปอีกนาน
อินเซ็ปชั่น (2010)
Inception (2010) – ฝันซ้อนฝันที่ทำคนดูงงจนจบ...แล้วก็ยังงงอยู่ดี
พูดถึงหนังที่ดูจบแล้วต้องตั้งกระทู้ถามต่อ คงหนีไม่พ้น Inception ของผู้กำกับสายหัวหมุน คริสโตเฟอร์ โนแลน ที่มาทวงบัลลังก์ความ mind-blown ในปี 2010 แบบจัดเต็ม!
เรื่องนี้ได้ลีโอนาร์โด ดิคาปริโอ มารับบทเป็น ดอม คอบบ์ หัวขโมยที่ไม่ได้งัดบ้านคน แต่แอบเข้าไป “ขโมยความลับ” จากจิตใต้สำนึกของเป้าหมาย...ผ่านความฝัน! ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับภารกิจสุดพิสดาร คือการ “ฝังไอเดีย” ลงในหัวของเหยื่อ หรือที่เรียกว่า Inception นั่นเอง
แต่พอฝันมันซ้อนกันหลายชั้นเข้า เส้นแบ่งระหว่างความจริงกับความฝันก็เริ่มเบลอ คอบบ์เลยต้องใช้ “ลูกข่าง” หรือ โทเท็ม ของตัวเองไว้เช็กว่าเขาตื่นอยู่จริง ๆ หรือยังอยู่ในความฝัน
แล้วก็ถึงฉากจบในตำนาน...ที่โนแลนให้ลูกข่างหมุน ๆ ๆ อยู่แบบนั้นโดยไม่เฉลยว่ามันจะล้มไหม ทิ้งคนดูให้เถียงกันหน้าแดงบน Reddit ไปอีกหลายปีว่า “นี่คอบบ์ตื่นแล้ว หรือยังฝันอยู่กันแน่!?”
The Thing (1982)
The Thing (1982) – ไว้ใจใครไม่ได้เลย แม้แต่คนที่นั่งดื่มวิสกี้อยู่ข้าง ๆ
ถ้าพูดถึงหนังสยองขวัญที่ยังทำให้คนดูขนลุกได้แม้เวลาจะผ่านไปหลายสิบปี The Thing ของผู้กำกับจอห์น คาร์เพนเตอร์ ก็คือตัวพ่อของความระแวงขั้นสุด
แม้เอฟเฟกต์แนวสยองขวัญแบบยุค 80 จะดู “ล้าสมัย” ไปบ้าง แต่บอกเลยว่าฉากกลายร่างของเอเลี่ยนในเรื่องนี้ยังหลอนและสะเทือนใจกว่า CGI รุ่นใหม่หลายเท่า! สิ่งที่ทำให้หนังเรื่องนี้ตราตรึงไม่ใช่แค่ความสยองแบบเลือดสาดเท่านั้น แต่คือความกดดันทางจิตวิทยาที่เข้มข้นแบบหายใจไม่ทั่วท้อง
เรื่องราวเกิดขึ้นในสถานีวิจัยกลางแอนตาร์กติกา เมื่อมนุษย์ต่างดาวที่สามารถดูดร่างและเลียนแบบคนได้แบบเนียนกริบ แอบเข้ามาในกลุ่มนักวิจัย ทุกคนเริ่มหวาดระแวง ใครก็ไว้ใจไม่ได้แม้แต่เพื่อนร่วมทีม จนถึงจุดที่แยกไม่ออกว่า...ใครยังเป็น “คน” อยู่กันแน่?
ฉากจบในตำนานคือช่วงที่ แม็คเรดี้ (เคิร์ต รัสเซลล์) กับ ไชลด์ส (คีธ เดวิด) เหลือรอดแค่สองคน ท่ามกลางหิมะกับความมืด พวกเขานั่งหัวเราะแบบขื่น ๆ แล้วแบ่งกันดื่มวิสกี้...ก่อนที่ความเงียบจะเข้าครอบงำและความสงสัยจะเริ่มขึ้น: "อีกคน...อาจจะไม่ใช่คน"
ขอซูฮกให้ดนตรีประกอบโดย เอนนิโอ มอร์ริโคน ด้วย เสียงซินธ์หลอน ๆ นั่นยังตามหลอนคนดูได้จนทุกวันนี้
The King of Comedy (1982)
The King of Comedy (1982) – เมื่อความฝันใหญ่ไปกว่าความจริง
Rupert Pupkin (รับบทโดย Robert De Niro) เป็นชายธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่อยากเป็นนักแสดงตลกชื่อดังทางทีวี เขาฝันจะเป็นคนดังแบบมีรายการเป็นของตัวเอง แต่ปัญหาคือ...เขาไม่มีพรสวรรค์
ไม่มีใครจ้างเขา ไม่มีใครเชื่อในตัวเขา เขาเลยตัดสินใจทำบางอย่างสุดโต่งเพื่อพิสูจน์ตัวเอง—เขาลักพาตัว Jerry Langford (รับบทโดย Jerry Lewis) พิธีกรรายการดังช่วงดึก แล้วใช้โอกาสนี้ขึ้นไปเปิดรายการแทน
จากชายที่ไม่มีใครสนใจ Pupkin กลายเป็นจุดสนใจของทั้งประเทศ คนดูชื่นชอบเขา มีทั้งหนังสือขายดี รายการพิเศษ และเสียงปรบมือ...แต่เดี๋ยวก่อน มันเกิดขึ้นจริงเหรอ?
หนังทิ้งปริศนาไว้ให้คนดูคิดเอาเองว่า Pupkin กลายเป็นคนดังจริง ๆ หรือว่าเรื่องทั้งหมดเป็นแค่จินตนาการของเขา ที่เขาคิดขึ้นมาระหว่างนอนอยู่ในคุก
ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังเป็นแรงบันดาลใจให้หนัง Joker (2019) โดยเฉพาะตัวละคร Arthur Fleck ที่เหมือน Pupkin ในหลาย ๆ ด้าน ทั้งความฝัน ความโดดเดี่ยว และการไขว่คว้าความสนใจจากคนอื่น
วิปแลช (2014)
Whiplash (2014) – จะยอมเจ็บแค่ไหน...เพื่อเป็นตำนาน
Whiplash กำกับโดย เดเมียน ชาเซลล์ เล่าเรื่องของ แอนดรูว์ นีแมน (ไมล์ส เทลเลอร์) นักเรียนหนุ่มที่ฝันอยากเป็นมือกลองแจ๊สระดับโลก และ เฟลตเชอร์ (เจ.เค. ซิมมอนส์) ครูสุดโหดที่ใช้วิธีสอนแบบกดดันถึงขีดสุด
หนังพาเราตั้งคำถามว่า “ความฝัน” ต้องแลกด้วยอะไรบ้าง? บางคนดูแล้วอาจรู้สึกว่าเฟลตเชอร์โหดร้ายเกินไป บางคนกลับมองว่า นี่แหละคือหนทางสู่ความยิ่งใหญ่ ไม่ว่าต้องเจ็บแค่ไหนก็ตาม
ฉากจบของเรื่องนี้กลายเป็นตำนาน เมื่อนีแมนโซโลกลองชุดใหญ่กลางเวที จนเฟลตเชอร์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ…นั่นคือวินาทีที่เขากลายเป็น “สุดยอด”
ทั้งหมดนี้คุ้มค่าหรือเปล่า? ไม่มีคำตอบตายตัว...แต่ฉากสุดท้ายนั้นคือผลงานระดับมาสเตอร์พีซแน่นอน
กาลครั้งหนึ่งในฮอลลีวูด (2019)
Once Upon a Time in Hollywood (2019) – เมื่อโชคชะตาถูกเขียนใหม่ในยุคทองของฮอลลีวูด
หนังเรื่องนี้ของ เควนติน ทารันติโน นำเสนอเรื่องราวในยุค 60s ที่ดัดแปลงจินตนาการใหม่เกี่ยวกับชะตากรรมของ ชารอน เทต (มาร์โกต์ ร็อบบี้) ดาราดังที่ในประวัติศาสตร์จริงถูกฆาตกรรมโดยตระกูลแมนสัน
ในเวอร์ชันนี้ เหล่าสาวกลัทธิแมนสันดันไปเจอบ้านของ ริค ดาลตัน (ลีโอนาร์โด ดิคาปริโอ) ดาราทีวีที่กำลังถดถอย และได้ร่วมดื่มฉลองกับ คลิฟฟ์ บูธ (แบรด พิตต์) สตันท์แมนคู่ใจของเขา
ฉากสำคัญคือการปะทะสุดดุเดือดที่ผสมเพลง “Keep Me Hangin’ On” ของวานิลลา ฟัดจ์ คลิฟฟ์ใช้กำลังทุบตีเหล่าสมาชิกกลุ่มแมนสันจนเกือบทั้งหมด จากนั้นดาลตันก็จุดไฟเผาผู้บุกรุกคนสุดท้ายด้วยเครื่องพ่นไฟที่เขาเก็บมาจากทีวีเครื่องเก่า
แม้จะมีฉากรุนแรงแบบเกินจริงเหมือนการ์ตูน แต่ Once Upon a Time in Hollywood ถือเป็นผลงานที่ซาบซึ้งที่สุดของทารันติโน ที่เขาได้จินตนาการถึงโลกที่ชีวิตอาจดำเนินไปในทางที่ดีขึ้น และความยุติธรรมจะเกิดขึ้นในแบบที่ทั้งโหดและตลกในเวลาเดียวกัน
Before Sunset (2004)
Before Sunset (2004) – การกลับมาพบกันที่ทำให้หัวใจเต้นอีกครั้ง
หลังจากเหตุการณ์ใน Before Sunrise ผ่านไป 9 ปี Before Sunset กำกับโดย Richard Linklater พาเราไปตามติดชีวิตของ Jesse (Ethan Hawke) และ Celine (Julie Delpy) ที่กลับมาพบกันอีกครั้งในเมืองสวย ๆ แห่งหนึ่งในยุโรป
ทั้งคู่มีเวลาร่วมกันแค่หนึ่งชั่วโมงก่อนที่ Jesse จะต้องบินกลับอเมริกา ในเวลานั้นพวกเขาเดินเล่น พูดคุย และจุดประกายความรักที่เคยมีขึ้นอีกครั้ง แม้รู้ดีว่าต่างฝ่ายต่างมีชีวิตที่ซับซ้อน—Jesse ยังคงแต่งงานและมีลูกชายตัวน้อย
ตอนจบของเรื่องแสนอบอุ่น เมื่อเพลง Just in Time ของ Nina Simone ดังขึ้นในอพาร์ตเมนต์ของ Celine พร้อมกับบทสนทนาแซวเล่น ๆ ที่เต็มไปด้วยความหวังว่า Jesse อาจจะพลาดเที่ยวบินกลับ
แม้ว่าความรักครั้งนี้จะไม่สมบูรณ์แบบ และยังมีอุปสรรคขวางทางอยู่ แต่ Before Sunset ก็เต็มไปด้วยความโรแมนติกที่ลึกซึ้งและจริงใจ
There Will Be Blood (2007)
There Will Be Blood (2007) – ความโลภ ศรัทธา และปลายทางที่วิปลาส
ไม่ต้องพูดให้มากความว่า Daniel Day-Lewis คือหนึ่งในนักแสดงที่ยิ่งใหญ่ที่สุดยุคนี้ แค่ได้ดูเขาใน There Will Be Blood ก็เพียงพอ
ในบท Daniel Plainview นักธุรกิจน้ำมันผู้ทะเยอทะยาน เขาทำทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจ แม้กระทั่งบดขยี้ศรัทธาของ Eli (Paul Dano) นักเทศน์หนุ่มจอมต้มตุ๋น ในฉากสุดท้ายที่ตราตรึง เขาบีบบังคับให้ Eli สารภาพว่าเป็นคนโกหก แล้วตีเขาจนตายด้วยหมุดโบว์ลิ่งไม้
มันเป็นฉากที่โหด ดิบ และเหนือจริงจนน่าขำขื่น พร้อมประโยคจบอันโด่งดัง “I’m finished” ที่ทำให้คนดูขนลุก
ผลงานของผู้กำกับ Paul Thomas Anderson เรื่องนี้เป็นมากกว่าหนังดราม่าหนัก มันคือภาพสะท้อนของความโลภ ศาสนา และความบ้าคลั่งที่กลืนกินทุกอย่าง
และใช่ มันคือหนึ่งในภาพยนตร์ที่ทรงพลังที่สุดของศตวรรษนี้
อี.ที. สิ่งมีชีวิตนอกโลก (1982)
E.T. the Extra-Terrestrial (1982) – มิตรภาพจากดวงดาวที่ทำให้หัวใจอบอุ่น
E.T. คือหนึ่งในหนังของ สตีเวน สปีลเบิร์ก ที่คนทั่วโลกรักมากที่สุด และอาจเป็นตอนจบที่อบอุ่นหัวใจที่สุดของฮอลลีวูด
เรื่องราวของมิตรภาพระหว่าง E.T. เอเลี่ยนหลงทางจากต่างดาว กับ เอลเลียต เด็กชายผู้ช่วยซ่อนเขาไว้จากโลกภายนอก เติบโตไปพร้อม ๆ กับความผูกพันลึกซึ้งระหว่างสองสายพันธุ์
ฉากจบที่หลายคนจดจำไม่ลืม E.T. บอกลาเอลเลียตด้วยคำพูดว่า “ฉันจะอยู่ตรงนี้” พร้อมเอานิ้วเรืองแสงแตะหน้าอกเขา เป็นช่วงเวลาที่ทั้งซึ้งทั้งเจ็บปวด และดนตรีประกอบโดย จอห์น วิลเลียมส์ ก็ยิ่งพาอารมณ์ให้ทะลักล้น
ไม่แปลกเลยที่หลายคนยก E.T. ให้เป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่ดีที่สุดของสปีลเบิร์ก และของโลกภาพยนตร์ตลอดกาล
สินค้าที่เกี่ยวข้อง
บทความที่เกี่ยวข้อง
บทความล่าสุดดูเพิ่มเติม
แนะนำสำหรับคุณ
หนังสยองขวัญน่าดูปี 2025 | คลายร้อนรับซัมเมอร์นี้ 😄
รีวิวโปรเจ็กเตอร์ Magcubic: เปลี่ยนบ้านให้เป็นโรงหนังส่วนตัว
เครื่องคั้นน้ำผลไม้และผัก: ตัวช่วยสร้างสุขภาพดีแบบง่ายๆ แค่คลิกเดียว!
หมอนรองนอน: ไอเท็มเด็ดสำหรับคนขี้ร้อนที่อยากนอนหลับสบาย
ปกป้องสุขภาพจากภัยที่มองไม่เห็น ด้วยเครื่องฟอกอากาศ!
ประวัติของหม้อทอดไร้น้ำมัน: จากของเล่น สู่ไอเท็มครัวประจำบ้าน
5 นาที แก้หิว! เครื่องทำแซนด์วิช - ให้วันของคุณเต็มไปด้วยพลัง!
“เครื่องชงกาแฟสุดสะดวก เติมเต็มทุกเช้าด้วยความมหัศจรรย์”
บทความยอดนิยม
บทความที่แนะนำ