คนเก็บตัวเข้ามหาวิทยาลัย: ทำยังไงถึงจะมีเพื่อน?

การเป็นคนเก็บตัวในรั้วมหาวิทยาลัย

ช่วงก่อนจะย้ายเข้าหอในปีหนึ่ง ฉันกังวลเรื่องการหาเพื่อนมาก โดยเฉพาะในฐานะ "คนเก็บตัว" ที่ไม่ถนัดเริ่มบทสนทนาก่อน มันรู้สึกเหมือนการเข้าสังคมเป็นงานยากที่สุด

ฉันเลยเริ่มมองหาแหล่งข้อมูลที่เชื่อถือได้ ที่จะช่วยให้คนเก็บตัวอย่างเราได้เรียนรู้วิธีเปิดใจ และแสดงตัวตนอย่างเป็นธรรมชาติในสภาพแวดล้อมใหม่ ๆ

ถ้าคุณรู้สึกคล้ายกัน ไม่ได้มีอะไรผิดปกติเลยนะ แค่เราต้องการ "คู่มือเฉพาะทาง" มากกว่าคนอื่นนิดหน่อยเท่านั้นเอง :)

1. รู้ว่า “มิตรภาพแบบไหน” ที่คุณต้องการ

นี่คือบทเรียนที่สำคัญที่สุดที่ฉันได้เรียนรู้ตลอดสามปีที่ NYU: คุณต้องชัดเจนกับตัวเองก่อน ว่าคุณอยากมีเพื่อนแบบไหน

คุณสบายใจกับคนเงียบๆ หรือคนที่ร่าเริงเสียงดัง? คุณอยากมีเพื่อนคุยคลายเครียด หรือคนที่นั่งเงียบๆ ด้วยกันก็ไม่อึดอัด? หรือบางทีคุณอาจต้องการทั้งสองแบบในปริมาณที่พอดี

ตอนฉันอยู่ปีสอง ฉันพยายามเข้ากลุ่มใหญ่ เพราะคิดว่านั่นคือ “วิธีการเข้าสังคม” ที่ควรทำ แต่สุดท้ายฉันกลับรู้สึกโดดเดี่ยว ต้องฝืนเป็นอีกคนเวลาอยู่กับพวกเขา

กว่าจะรู้ตัวว่าจริงๆ แล้วฉันแค่ต้องการเพื่อนสนิทไม่กี่คนที่เข้าใจกัน ก็ใช้เวลาหลายเทอมเลยทีเดียว

2. อย่ากลัวที่จะ “พูดสิ่งนั้น” ออกมา

ถ้าเจอใครบ่อย ๆ ในคลาสหรือระหว่างเดินไปเรียน ลองทักดู! แค่ “สวัสดี” หรือ “เจอกันบ่อยเลยนะ” ก็เป็นจุดเริ่มต้นได้แล้ว

บางครั้งแค่คำชมเล็ก ๆ ก็เปลี่ยนความสัมพันธ์ได้เลย — ฉันเคยเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินผ่านฉันเกือบทุกวัน เธอดูมั่นใจและเท่มาก จนฉันไม่กล้าคุยด้วยเลยตลอดปีแรก

จนวันหนึ่งฉันเห็นเธออยู่หน้าหอ เลยเดินไปบอกว่า “ชอบชุดวันนี้มากเลย”
เราคุยกันต่อบนรถรับส่ง แล้วถึงได้รู้ว่าเรียนคลาสเดียวกันมาทั้งปี!
ตอนนี้เธอคือหนึ่งในเพื่อนสนิทของฉัน

อย่ากังวลว่าเราจะรบกวนใคร เพราะหลายคนก็รู้สึกเหมือนกัน — อยากมีเพื่อนแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง มหาวิทยาลัยเต็มไปด้วยคนที่เปิดรับการรู้จักใหม่ ๆ เสมอ

3. อย่ากลายเป็น “คนนอกห้องเรียน” โดยไม่รู้ตัว

อย่าหายตัวไปทันทีหลังเลิกคลาส ลองอยู่ต่ออีกนิด พูดคุยกับคนที่นั่งข้าง ๆ หรือขอเบอร์ไว้ถามการบ้านก็ยังดี — จุดเล็ก ๆ แบบนี้อาจเป็นจุดเริ่มต้นของมิตรภาพได้มากกว่าที่คิด

การเข้าร่วมชมรมก็เป็นอีกทางหนึ่ง โดยเฉพาะช่วงปีแรก ๆ ลองไปงานประชุมหรือกิจกรรมของชมรมที่คุณสนใจ แม้จะไม่ได้สมัครเป็นสมาชิกถาวร แค่ไปเปิดใจคุยกับคนรอบข้างก็มีค่าแล้ว

ตอนปีหนึ่ง ฉันเคยไปงานของ Academic Achievement Program ซึ่งจัดพื้นที่ให้กับนักศึกษาที่ขาดโอกาส ฉันเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่นั่นบ่อย ๆ และมารู้ทีหลังว่าเราอยู่หอเดียวกัน ตอนนี้เรารู้จักกันมาเกินสองปีแล้ว และฉันกำลังทำหนังสั้นเกี่ยวกับเธออยู่

นอกจากนี้ พื้นที่อย่างโรงยิม ห้องสมุด หรือห้องนั่งเล่นของหอพักก็เต็มไปด้วยโอกาสที่จะเจอคนใหม่ ๆ ลองใช้เวลาอยู่ตรงนั้นบ่อย ๆ แล้วคุณจะเริ่มจำ “คนหน้าเดิม” ได้ พอเจอกันซ้ำบ่อยเข้า ก็อย่าลังเลที่จะทักหรือแนะนำตัวกันดูบ้าง

HP Notebook i3-1315U Intel Graphics | RAM 8GB | SSD 512GB | Win11 | 15-fd0600TU

฿17,990-฿19,490

ซื้อสินค้า

4. อย่าเหนื่อยกับการพยายามหาเพื่อน

อย่าประนีประนอมตัวเองเพื่อให้คนอื่นชอบ เพราะมันเหนื่อยมาก! การพยายามเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้เข้ากับคนอื่นได้ผลแค่ชั่วคราว แต่สุดท้ายคุณจะหมดแรงและรู้สึกไม่จริงใจ

ตอนเทอมแรก ฉันพยายามเป็นคนเข้าสังคมสุดๆ ทักทายทุกคน พยายามทำตัวร่าเริงและเปิดเผย แต่แค่ไม่กี่สัปดาห์ก็รู้สึกหมดพลังจนต้องถอยกลับมาอยู่กับตัวเอง และความสัมพันธ์เหล่านั้นก็จางหายไป

เมื่อฉันกลับมาแสดงตัวตนที่แท้จริง ก็พบว่าคนที่เหมาะกับเราจะเข้ามาเอง และการเป็นตัวของตัวเองตั้งแต่แรกช่วยให้เราเลือกเพื่อนได้ง่ายขึ้นโดยไม่ต้องฝืน

พูดง่ายๆ ก็คือ การมีเพื่อนในมหาวิทยาลัยนั้นไม่ง่ายเสมอไป บางคนบอกว่ามันง่ายเหมือนการหายใจ แต่บางคนก็รู้สึกเหนื่อยล้าจากการเข้าสังคมก่อนจะได้เจอเพื่อนใหม่

สำหรับฉัน ใช้เวลาปีแรกกว่าจะเจอคนที่รู้สึกว่าเป็นเพื่อนจริงๆ สักคน และอีกปีต่อมากว่าจะเข้าใจว่าการมีเพื่อนเยอะๆ ไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ

ตอนปีสามใกล้จบ ฉันรู้สึกอิ่มเอมและพอใจกับมิตรภาพในช่วงสองสามเทอมที่ผ่านมา มากกว่าตอนไม่มีใครเลย

สุดท้าย คำแนะนำที่ดีที่สุดที่ฉันอยากบอกคือ... หายใจเข้าลึกๆ และให้เวลากับตัวเอง

การมีเพื่อนในมหาวิทยาลัยอาจไม่ได้ง่าย แต่ความสัมพันธ์ที่แท้จริงนั้นคุ้มค่ากับเวลาที่เราลงทุนเสมอ